Tranen in de ogen in een glazen hok, omringd door collega’s. Dat klinkt al niet als een fijn begin, maar ooit was er eens een jongetje dat gewoon goed wilde zijn in zijn werk. Altijd al wist hij zijn eigen boontjes te doppen. Dat lukte op zich goed. Het salaris steeg, promotie, huisje, boompje beestje. Maar ook iedere keer liep hij vast. Nadat de eerste verliefdheid bij een nieuwe werkgever was vertrokken, werd het een ander soort relatie.
Hij begon steeds meer werk op zijn bordje te trekken. Dat werd niet gevraagd, maar overal zag hij werk, kansen en risico’s. De feedback? Die bleef uit. In tegendeel; het afgesproken werk kwam niet af en “er waren zorgen”. Dus hij besloot nog harder te gaan werken, want hij zou zich wel bewijzen. Echt erover praten deed hij niet, want hij zou het zelf wel gaan oplossen. Een klassiek patroon bij veel professionals die met hoge werkdruk en perfectionisme worstelen. Frustratie was op dat moment de standaard.
Het werk stapelde zich op, want er kwam altijd wat bij. Met de perfectionistische blik kwam er nog minder af en begon hij slordiger te worden. Thuis werd hij er ook niet leuker op, want overwerken en het vrat energie. Weekenden en de eerste dagen op vakantie waren er om uitgeblust bij te komen.
Tot op een dag de manager hem in een hok maande. Ze moesten praten. De glazen deur ging dicht en hij zat daar met zijn rug naartoe.
“Tim, ik denk dat je al weet wat ik ga zeggen”.
Gelijk brak ik in huilen uit. Ik was kapot en verslagen en in die vloeiende tranen kwam het hoge woord eruit;
“We gaan niet met je verder in deze functie”.
Ik voelde mij verslagen. Te meer omdat ik met mijn rug naar de hele afdeling zat. Ik zat vastgenageld en durfde mij niet om te draaien. Mijn manager probeerde mij te kalmeren, maar in mijn hoofd enkel vragen als:
“maar ik werkte toch hard?”, “ik deed toch mijn best?”, “waarom was het niet goed genoeg?”.
Het was niet alleen het einde van mijn rol in die functie, maar ook een doorbraak. En daar ben ik die manager eeuwig dankbaar voor. Ondanks de onhandige locatie, heeft het mij uiteindelijk geholpen in te zien dat ikzelf een destructief patroon had ontwikkeld. Het was niet de eerste keer, maar nu brak iets open. Een klik in mijn mindset. Ik ontdekte hoe mijn bewijsdrang, verantwoordelijkheidsgevoel en perfectionisme mij juist belemmerden in mijn professionele groei en werkgeluk.
Wat volgde was het begin van een boost in mijn carrière. Waarin ik sterker in mijn schoenen stond, leerde over hoe het anders kon. Door coaching en zelfonderzoek begreep ik eindelijk waarom ik deed wat ik deed en hoe ik als professional beter kon presteren zonder mezelf te verliezen.
Inmiddels ben ik vele jaren verder. En ik weet: ik ben zeker niet de enige. Steeds meer professionals lopen vast in dezelfde patronen van oververantwoordelijkheid, stress en perfectionisme. Het zien van gaten en deze zelf willen oplossen. De druk neemt bovendien toe door hogere verantwoordelijkheid, continu bereikbaar zijn, digitalisering, AI, overladen met e-mail, meer wet- en regelgeving zoals AVG, DORA, NIS2, etc. Het helpt allemaal niet mee in de ratrace om al het werk voor elkaar te krijgen.
Juist dan is het cruciaal om ruimte te nemen voor reflectie, open gesprekken te voeren en jezelf Ă©cht te leren kennen, want in een wereld die steeds sneller draait, is stilstaan jouw kracht. Het zorgt voor een verhoogde veiligheid, beter teamwork en verhoogde, duurzame prestaties, doordat je overzicht en inzicht hebt en houdt. Doorgaan zonder reflectie leidt vroeg of laat tot uitval door burn-out, bore-out, vrijwillig of onvrijwillig vertrek. Ik heb het helaas zelf mogen ervaren, maar ook genoeg anderen zien overkomen. En helaas kun je er de klok op gelijk zetten, maar zijn dat allerminst de voorspellingen die ik graag zie uit komen.
Dus als je jezelf al herkent en jouw werk jouw energie vreet, ’s avonds uitgeput op de bank ploft, vakanties zijn om bij te komen, en het werk komt uiteindelijk nooit af, maar je wordt evenmin begrepen. In tegendeel; je ervaart alleen maar meer weerstand en moet te veel ballen ophouden, dan geef je graag de volgende 3 dingen mee:
- Neem geregeld gas terug voor reflectie.
- Bespreek wat je doet en waarom met je manager. Spiegel of het werk aansluit bij wat nodig is, prioriteer en leg de afspraken vast.
- Leer jezelf door en door kennen. Zo haal je effectief en efficiënt het maximale uit je energie en talent.
Het klinkt zo vanzelfsprekend, maar het gebeurt te weinig. Tot het mis loopt, waardoor je uiteindelijk in die burn-out beland, of overstapt en het patroon als een boemerang terugkaatst.
Herken je dit? Dan ben je zeker niet zwak, maar moedig en krachtig. Je Je herkent wat er speelt en durft daar eerlijk over te zijn naar jezelf toe.
De virtuele koffie staat voor je klaar.
En een goed gesprek kan al het verschil maken tussen overleven en weer voluit leven.
INSCHRIJVEN LIONESQUE inspiratiemail
Jij wil meer uit jezelf halen? Schrijf je dan nu in voor de Lionesque inspiratiemail.
